Ένα σχόλιο για τον υλισμό και όχι μόνο…

Κάνω τα αντικείμενα πιο σημαντικά από τα πρόσωπα.
Φέρομαι στα πρόσωπα σαν αντικείμενα.

Νομίζω ότι θα είμαι εδώ για πάντα.
Θέλω να κατακτήσω πάντα κάτι ακόμη, σαν να μην έχω ποτέ αρκετά.

Δίνω αξία στα πράγματα
ενώ εκείνα υπάρχουν για να με εξυπηρετούν.

Πώς είναι ένα ρούχο πιο σημαντικό από εκείνον που το φορά;
Πώς γίνεται ένα αντικείμενο να είναι δικό μου για πάντα;

Αν εγώ δεν είμαι εδώ.
Δεν έχει αξία ούτε αυτό.